کاهی بهترین راه برای جلب توجه کسی این است که از توجه کردن به او دست بکشید.

احترام برای کسانی است که لایقش هستند نه طالبش.

گاهی اشتباهمان در زندگی این است که به برخی آدمها جایگاهی می بخشیم که هرگز لیاقت آن راندارند.

دختران شهر    به روستا فکر میکنند.

دختران روستا  در آرزوی شهر می میرند!

مردان کوچک   به آسایش مردان بزرگ فکر می کنند

مردان بزرگ     در آرزوی آرامش مردان کوچک می میرند

کدام پل در کجای جهان شکسته است که هیچ کس به خانه اش نمی رسد؟!

کودکی هایم اتاقی ساده بود

قصه ای دور اجاقی ساده بود

شب که میشد نقش ها جان میگرفت

روی سقف ما که طاقی ساده بود

می شدم پروانه خوابم می پرید

خوابهایم اتفاقی ساده بود

زندگی دستی پرازپوچی نبود

بازی ما جفت وطاقی ساده بود

قهر می کردم به شوق اشتی

عشق هایم اشتیاقی ساده بود

ساده بودن عادتی مشکل نبود

سختی نان بود وباقی ساده بود.

تنها کسانی ارزش سپیدی صبح را میفهمند که تاریکی را تجربه کرده اند.

گریه علت نمی خواهد گاهی حتی میتوانی باخوردن یک فنجان چای یک فنجان گریه کنی.

بی خیال هدیه های گران قیمت آدمها باید کلامشان کادوپیچ عاطفه وصداقت باشد که نیست.

بی خیال عینک های مارک دار پر زرق وبرق آدمها باید نگاهشان جور دیگر باشد که نیست.

بی خیال حرف های فیلسوفانه و پوشاندن لهجه های رو به انقراض آدمها باید صدایشان گرم ومهربان باشد که نیست.

بی خیال همه ی سنگ وجواهرات اصل و بدلهای درگوشی آدمها باید دلشان گرانترین جواهر باشد که نیست.

بی خیال عطرهای گرانقیمت اصل فرانسوی عطر آدمها باید عطر معرفت باشد که نیست.

بی خیال پاشنه وبوت وچرم های طبیعی آدمها باید قدمهایشان راست باشد که نیست.

بی خیال ردیف کردن همه خیالاتی که خیال آدمها باید بی خیالشان باشدو ...نیست. 

آه...بی خیال باید گوشی بدهکار این حرفها باشد که نیست...

خدا به فرشته ها شعور داد بدون شهوت

به حیوان ها شهوت داد بدون شعور

و به انسان هر دو را...

انسانی که شعورش بر شهوتش غلبه کند از فرشته بالاتر است  و انسانی که شهوتش بر شعورش غلبه کند از حیوان بست تر...

برای من که در کنار تو زندگی می کنم سخت است بگویم دوستت دارم.

زندگی از من مجال همه چیز را می گیرد.اما... دوستت دارم  به اندازه ی تمام روز هایی که با هم بودیم وخواهیم بود.

برایت زمزمه می کنم.برایت می خوانم.برایت فریاد می زنم.نگاهت می کنم تا مرا بفهمی...

تا بفهمی که دوستت دارم....

سهم من از زندگی همان آسمانی ست که ستاره هایش را دانه دانه به نخ کشیده ام تا شمارش کنم روزهای رفتنت را.

چقدرسیاهی شبش را عاشقم که باسخاوت تنهاییهایم را در آغوشش بنهان می کند.

یادت هست زیر نورماه به آسمانی بودن عشقت قسم خوردی و سوگند یادکردی ستاره ای شوی برای تابیدن به شبهایم؟

تو رسالتت را به بایان بردی.

من هم برایت انقلاب عشق به با کردم و همچنان درشعور شب یاد تو را برسه می زنم.

بیا دست به کار شویم تو چشم هایم را فراموش کن من شعرهایت را.

بیا دست به کار شویم این بار من شعر میگویم تو تا میتوانی دور شو.

آنقدر دور که حتی سایه ی مرا هم نبینی.نه...

بیا آنقدر ساده از کنار هم بگذریم که از خاطرمان برود که همدیگر را میشناسیم.

راستش را بخواهی من بریده ام از هر چه زمینی ست...

می خواهم تنها باشم.تنهایی عالمی دارد برای خودش.

بگذار باییز امسال نیز تنها سر کنم.

می خواهم برگریزان چشمهای سرمازده ام را قاب کنم  شاید توانستم باییزم را به نمایش بگذارم....

شاید هم بهاری آغاز شد!!!!!